De ascentie verschijnselen hebben mij de laatste tijd ook behoorlijk bezig gehouden. Waar ik eerst mijn hoger bewustzijn vanuit een open hart en geest kon sturen op mijn energetisch en emotioneel en fysiek lichaam, werd ik 3 januari geteisterd door een trommelvliesscheuring, evenwichtsstoornissen, duizelingen en in eerste instantie ook doofheid, flinke ruis in mijn oren. Ik was gewend om met donkere energieën om te gaan, deze te transformeren naar het Licht en leven vanuit het hart. Ik was gewend om vanuit de voeten, mijn basischakra en de energie vanuit mijn kruinchakra te werken en deze te kunnen laten dalen in mijn hart en mijn geest. Ik was ook gewend om met een uittredende kwaliteit mijn intuitie, ziel en wijdsheid te ervaren. Mooie mystieke natuurlijke omgevingen die ik altijd vanuit mijn ziel in natuurlijke omgevingen ervaarde. Maar wat er nu gebeurde deed mij shockeren. Duizelend op de benen ging ik naar mijn nieuwe werkgever. Sommige spirituele mensen noemden dat toch een stuk ego en de verschillende kanten waarin dit naar voren komt. Maar die uitdrukking over ego vind ik soms zo wollig. Want wat is ego en wat is een gezonde ik die je nodig hebt als mens? Ik zag en voelde dat mijn keuze om dit werk te kiezen er was vanuit dienstbaarheid en zingeving, omdat ik graag licht en begeleiding breng aan deze kinderen, die met zoveel problematiek in hun leven bij ouders en deze maatschappij leefden. Ik zag mijn rol als docent en hulpverlener, op deze school waarin ik de dubbelrol die ik vanuit het verleden kende nu ook weer zou gaan innemen.
Maar ik rekende niet op deze omslag in mijn bewustzijn. Zo in 2020 waarin de meesters toch het hele jaar je zouden begeleiden en er eindelijk vanuit 5d sprake kon zijn van een nieuwe schepping. Waarin verdere vermogens om een nieuwe wereld te scheppen, zo zou ik toch ook de ondersteuning van bovenaf krijgen en had ik mijn idealen. Daarmee hoopte ik ook de kinderen vanuit hun ziel te begeleiden in hun mens zijn en hiermee zou ik ook op deze school ook een mooie plek in kunnen nemen. En dat ik dat graag doe moge duidelijk zijn. Maar kennelijk heb ik ook nog wat te helen, wat dieper in mijn lichaam en op een geheel nieuwe wijze mijn licht in de cellen te verspreiden. En het is schreeuwend pijnlijk geweest de nare energiën. Het leek voor mij alsof er geen eind aan kwam. Het helle licht de pijn bij mijn slaap, die vervolgens weer naar mijn ogen leidde, waardoor ik dubbel zag en me niet kon focussen. Uit het werk stappen en tijd voor een helingsproces van deze ziekte te nemen noemde ik: liefde vanuit de persoon Irma die al een hoger bewustzijn ontwikkelde maar nu geheel en al in haar lijf mag ervaren. Dat lichaam wat aan verandering onderhevig is, dat op weg is om een lichtlichaam te worden. Meer loslaten van de uittredende ervaring, het licht kon direct in mijn lichaam komen, daar was nu de tijd voor aangebroken.
De vele lucide dromen, het begon allemaal met een nare keelpijn, alsof ik een plaat in mijn keel had. Dat ik hierin mijn achterhoofd, de pijnappelklier aan het helen was betekent voor mij dat ik veel meer ruimte kreeg in de nek en kennelijk hier ook trauma en oude energie aan het opruimen ben. Dat ik de lichtenergie als een vanzelfsprekend doorlaatluik nu ook daar volledig kon integreren. Dat is een proces waarin ik mijn hoofd en mijn hersenen anders kon gaan gebruiken en meer aan natuurlijke eenheid in het leven van alledag zou mogen gaan ervaren. Dit was eigenlijk na zo’n leven waarin ik gewoon was energiën te transformeren niet te voorzien. Voor degenen die me al langer kennen, weten dat ik een lichtervaring op mijn 21 e heb gehad en hier ook een boek over heb geschreven. Want hoewel ik het inzicht dan wel heb hoe geest,lichaam en hart werken, is de weg hierin nog niet vanzelfsprekend. Er komen de nodige obstakels van onbegrip, oude angsten of dit proces wat ook fysieke kwalen had en nog heeft dan wel in alleenheid en rust mag worden doorleefd. Omdat ik het na drie weken duizelen op de benen en ‘snachts badend van het zweet niet meer aan kon besloot ik me ziek te melden, maar werd ik geconfronteerd met weerstand. Wat dit weer betekende is voor mij nog steeds gaande. Ik werd eerst niet geloofd in mijn kwalen, hoe kon ik mij drie weken op die andere manier op de werkvloer te hebben begeven nu ineens ziek zijn? Hoe kon ik auto rijden als ik ook duizelingen had? Wantrouwen naar mij als persoon of ik het werk wel leuk genoeg vond en ik dit niet als reden aangreep om mij ziek te melden. Daarmee dus een appel op je integriteit. Nee ik was altijd al hulpverlener geweest en ik kon ook nu deze keuze van onderwijs met hulpverlening alleen als welkom in mijn leven toelaten. Echter om van de uittreding in de drie dimensionale wereld op begrip te rekenen bij mijn werkgever, was er niet direct bij. Hoewel ik het immers alleen had volgehouden doordat ik nog steeds vaarde op de oude energetische wereld en mijn technieken waarin ik mijn oude open geest kon inzetten en wel vaker boven mezelf uittrad, zonder het contact met mijn lichaam te verliezen, was er nu een omslag want ik trok deze techniek niet meer. Dus daarmee startte een rottijd omdat ik wist dat het zo echt niet langer kon. Maar waar zou ik uitkomen, zou ik wel snel genezen, want voor trommelvliesscheuring stond enkele weken tot maanden als hersteltijd geschreven
Ik ging rusten en dat doet me goed. Ik ging langzaam in de overgave en het vertrouwen dat liefde voor mezelf nog weer eens belangrijk was. Om eerst goed voor mijn eigen lichaam en geest te zorgen in deze veranderende wereld van 3d naar 5d.
In deze tijd kom ik erachter dat het magnetisch aardveld zo dun is geworden dat ik nu de wijdsheid in mijn lijf kan gaan ervaren. Dat ik het licht in mijn huis kan voelen als blijvende inspiratiebron van harmonie, liefde en vrede. De weg die ik hierin op geestelijk gebied ook evenwel heb afgelegd was er ook één waarin ik over verschillende identificaties van mezelf van het vroegere leven droomde en hierdoor de draad soms kwijt was. Ik dacht dat ik toch niet meer zo in een persoonlijke fase van mijn leven was en ging me afvragen hoe dat zat. Ik zag aspecten van vrienden en hun verhouding naar mij toe terug in fasen van pubertijd en ook in het huidige leven. Ik raakte hierdoor in eerste instantie wat van slag,maar was door de eenvoud van het leven te leven en dit te accepteren er van overtuigd dat deze fase erbij hoorde en dat ik niet voor niets deze weg afleg. En vandaag heb ik harmonie, vrede met mijn nieuwe zelf. Is het licht niet meer fel, maar aangenaam. Is mijn ik gevuld met wie ik ben. Ik ben er nog niet, dat voel ik wel, mijn nieuwe ik moet zich nog een weg banen in deze wereld. Hoe integreer ik nog meer de Goddelijke kwaliteiten van inspirerende bronnen, die ik als kind al in mij voelde. Hoe kan ik mijn hart echt weer open voelen, nu ik door het lichamelijke proces dit vaak voelde dichtslibben. Mijn oude wilskrachtige ik had altijd wel een doorzettingsvermogen en mijn nieuwe ik vind het lastig om het niet te weten, niet te weten welke kant het leven op mag gaan. En wat mijn kwaliteiten daarin dan nog zijn. Maar mijn nieuwe Ik ervaart ook de schoonheid van dit proces en wil voorlopig nog veel met rust gelaten worden, Om nog meer wijsheid en kennis te vergaren voor de nieuwe wereld. En vooral vertrouwen dat het zo ook mag gaan, dat er overvloed blijft en harmonie en dat alles naar een nieuwe wereld leidt, waarin er volop nieuwe mensen zijn die in liefde en eenheid de wereld willen omarmen
In deze weg, die misschien wel met mijn alvleesklierontsteking in 2018 begon is er veel onderzoek geweest, naar die telkens weer zeurende klachten in de buik en nu ook in mijn hoofd. Men zegt dat alle cellen gaan renegreren dat het lichaam ook vernieuwd word. Dat voel ik, ik voel een doorstroming van energie in mijn nek en daarmee een open achterhoofd, daar waar energie vroeger stagneerde is het nu open en heel fijn. Ondanks dat kan ik me ook nog met de overgangsklachten uiteenzetten in de drie d wereld, waar scans van buik en hoofd mij nauwlettend in de gaten houden. Waar de uitslag van onderzoeken nog op zich laat wachten. Maar ik zou het zo tof en bevestigend vinden wanneer ik over een tijd kan zeggen ik heb mezelf totaal kunnen genezen, transformeren. De alvleesklierontsteking die zo ernstig was, dat de artsen bijna direct een tweede hadden voorspeld had ik al genezen. Nu nog die ingrijpende duizelingen van het middenoor. En ja daarvoor moest ik dan toch opnieuw onderzoek doen naar de kwaliteiten van mijn mens zijn. De ascentieverschijnselen van de mens van de 3d naar de 5 d wereld.