Yoga blog; berichtenpagina over Indiase maaltijden en muziekoptredens

Indiase-catering-of-kookworkshop-op-locatiemet Ilse en Peter Paul (1) (automatisch hersteld)

 

Nu mijn vriend eind juli weer in het land is, pakken we tijdelijk onze oude beroep en passie weer op. We willen voor feesten, partijen Indiase cateringen leveren. Klik hier op bovenstaande link; en zie wat u kunt reserveren of bestellen

Vanuit onze voorheen succesvolle Shiwa Take Away in Deventer hebben we diverse maaltijden cateringen bereid, met als resultaat zeer tevreden mensen. Een plaats 3 in Deventer horeca prijkte destijds op de site van IENS.

We zijn het koken nog niet verleerd, sterker nog elke dag ruikt onze keuken naar de Indiase kruiden. Daarnaast hebben we ook meer expertise opgebouwd in de ayurvedische keuken.

Het gebruik van kruiden en specerijen heeft een jarenlange Indiase achtergrond van de Indiase kok.

Ook bij ziekten en kwalen worden deze kruiden succesvol door ons ingezet en uit eigen ervaring hebben we hiermee ziekten en kwalen kunnen overwinnen.

Hieronder kunt u uw wensen, periode, aantal mensen aangeven. We nemen dan zo spoedig mogelijk contact met u op om een offerte te bespreken.

[contact-form][contact-field label=”Naam” type=”name” required=”true” /][contact-field label=”E-mailadres” type=”email” required=”true” /][contact-field label=”Website” type=”url” /][contact-field label=”Bericht” type=”textarea” /][/contact-form]

Dinsdag 16 juli heb ik een leuke kinderyoga- middag voor een drietal verschillende doelgroepen in Schalkhaar gepresenteerd. In de partytent die op het sportveld van Schalkhaar stond richtte ik de tent in met wat maankussens, doeken en een ghettoblaster. De groepen waren vooraf al gevormd, maar op zo’n vakantieweek loopt alles anders en veel kinderen waren enthousiast en nieuwsgierig geworden wat er zich in de yogatent zou afspelen

Zo begonnen we het eerste maanavontuur, niet toevallig gekozen, want dezelfde avond zou het volle maan worden. De kinderen van 4-6  jaar namen hun plekje op hun eigen kussen in en begonnen met hun eerste yoga ademhalingsles en stelden zich aan de hand van mijn verhaal een eigen maan voor. Op de uitademing konden ze dan hun gedachten in een ballon blazen.

Na de opwarming werden ze geactiveerd met levendige liedjes die betrekking hadden op een boom en natuurlijk mochten ze die daarna ook uitbeelden. Dat was nog niet eenvoudig, want op 1 been staan vergt de nodige coördinatie, die bij deze leeftijdsgroep nog in ontwikkeling is. Balans is dan de uitdaging, maar een aantal kinderen konden dit al best goed.

Daarna deden we nog oefeningen die de halve maan, de draaiende maan, de maandans, de sterredans, uitbeelden. En natuurlijk konden de kinderen zich daarna laven aan de ontspanning.. Dit deden we door de zwaartekracht van het lichaam eens extra op aarde te gaan voelen en ze dan te laten leiden door een  meditatieve droomreis naar de wolken. Het resultaat was dat de meeste kinderen heerlijk ontspannen 10 minuten zich overgaven en zich een eigen reis voorstelden.

De tweede groep van 6-8  jaar werd enthousiast van de masserende bewegingen die ze bij elkaar op de rug konden doen.

 

Het tweede thema het oerwoud, werd door de wat oudere kinderen van 8-10 jaar uitgebeeld. Door de oerwoudgeluiden warmden ze zich eerst op met hun handen, voeten, enkels,  hoofd en bekken, door draaiende bewegingen te maken. Gevolgd door een Afrikaanse dans werden de kinderen al gelijk aangesproken op hun voorstellingsvermogen en zich lekker te kunnen uiten.

Daarna volgden verschillende dieren die in het oerwoud rondliepen: de sissende slang, de olifant die met zijn slurf van beneden naar boven kon zwaaien, sterke leeuw met zijn oerkreet, de kinderen leefden zich er allemaal in uit. Als de springende aap langskomt, worden sommige kinderen ook wel met hun uithoudingsvermogen aangesproken en werd het tijd voor de ontspanning. Deze kwam wat moeizamer tot stand, omdat er veel omliggende geluiden afleiden. Dit is alleen maar een reden te meer om de volgende keer dit in een YURT in een prachtige omgeving van Den NUL in een stil landschap te doen. Hieronder ziet u een aantal foto’s van de inrichting van de YURT.

Maar toch waren alle kinderen enthousiast en konden ze eindigen met het doorgeven van een bal met hun voeten en kregen ze allemaal nog even een ontspannende spriet op hun hoofd, waardoor de massage bij hen ook een feit werd.

 

Op deze site kunt u uw kind opgeven voor de kinderyoga door bij de link kinderyogacursus uw naam en gegevens in te vullen. Wanneer u vragen heeft kunt u die ook in het formulier hieronder stellen.

[contact-form][contact-field label=”Naam” type=”name” required=”true” /][contact-field label=”E-mailadres” type=”email” required=”true” /][contact-field label=”Website” type=”url” /][contact-field label=”Bericht” type=”textarea” /][/contact-form]

Op de site zelf zal ook nog een kinderyoga link worden opgenomen, dan kunt u zich hier ook inlezen, wat mijn aanbod van kinderyoga inhoudt.

 

https://www.facebook.com/kinderpraktijkinmind/photos/a.317175491969654/955783378108859/?type=3&eid=ARCBlzTgaojsDnK2FuHzh7IaR2g5Wk8jpndHqDlW8lbHwL1nKvR2HmRwJhofxwMNierBrVNMV5sboO1O&__xts__%5B0%5D=68.ARBbOGQ-feaimTJQa-ZD-4OxSmI6ZEfIjYuP1wFcyzqEUFtSuXQfUid6Q4hSI3bm0t1hCtKmoiXtYgb5BIB8IIa-KMKq9DfTceuE_7R5CVQA5TqpPWqXdi0Zc9bZBm7Xv4WzDQlWRpSmXXYp0LQmr7WLampBxqnQqr64b7JLGWQ3sQV8P30O7CBTLFJaevFC50J2dkor76C0DkJix6rWYXOWfeFQOj1N5aSFFkstQ2EnNXaYpgyF7WpilG5ZacO1G1Pm2AkgIJT4XooJTBAA6vKLHmkjot-rWFvYbxE1hdeuu5dyedIzKntX6D28Rtj1BV4W-7ARbA2EDGtiP_tkjwsJ&__tn__=EEHH-R

De alvleesklier is vanuit de allopathische wereld en de alternatieve, complementaire zorg een orgaan dat met veel mysterie s omgeven. Hoe moeilijk was het dan ook dat ik op mijn 54e, het jaar dat ik mijn moeder zou gaan overleven van haar alvleesklierkanker, zelf een alvleesklierontsteking kreeg.

Ik belandde na al wat eerdere koliekaanvallen die heel pijnlijk zijn op de mdl afdeling. De klachten ontstonden voor mij toch nog out of the blue, want na zo’n koliekaanval, waar je van de pijn niet meer weet hoe je je moet bewegen, en een aanval enkele uren moet doorstaan ben je de volgende dag wonderwel ook zo weer opgeknapt.

Niet deze keer dus, nadat ik op het toilet alles moest laten gaan, en ik ook overgaf,ontstond er ook nog zo’n ernstige duizeling in mijn hoofd. Ik kon mijn ogen die alle kanten op begonnen te draaien en mijn hoofd met ernstige duizelingen nauwelijks in bedwang houden, maar vond ergens dat punt van rust( ik moest aan de dru ster denken en zag dat licht) waardoor ik mezelf een uur lang heel stevig aan een stang in de wc wist vast te houden in overgave en om niet ernstig verwond te raken.  Dit was een heftige situatie, want ik was op dat moment helemaal alleen. Vriend was aan het werk en er was geen telefoon in de buurt.

Na pas drie dagen, na flink veel telefoontjes met diverse hulpverleners, waaronder de huisartsenpost van het ziekenhuis, een vervangende huisarts en mijn eigen huiarts, besloot de laatste, dat het ernstig genoeg was om mij op te nemen. Toen ik na een ochtend waarin ik nog bij de huisartsenpost was geweest opnieuw teruggestuurd was en mijn eigen huisarts belde, besloot deze toch mijn dosier met eerdere koliekaanvallen serieus te nemen en mij een bloedtest te laten doen. Toen was het hek ook echter wel van de dam, want ineens bleek ik heel ernstig ziek.  Zo werd me verteld in het ziekenhuis, waar ik na dit bericht voor de derde keer naar toe ging, maar nu om opgenomen te worden. Ik kreeg vanaf dat moment vocht toegediend  om de ontsteking te kalmeren. Ik werd zo dik als een michelynmannetje en had veel pijn. Ik kon mezelf niet meer verzorgen, maar keek oogluikend toe of de in opleiding zijnde verpleegsters wel volgens het protocol werkten.. Daar had mijn eigen achtergrond als hulpverleenster in de Z- Zorg mij wat ingredienten van meegegeven.  Drie weken lang werd ik opgenomen. De emoties die vanaf dag 1 van de aanval tot week 3 van het ziekenhuis gebeuren door mij heen zijn gegaan zijn misschien nog wel met een pen te beschrijven, wat ik hierna ook probeer te doen. Maar tegelijk werd het ook een test van mijn sterke geest, om ondanks alles, wat er aan pijn met als gevolg gedeeltelijke uittreding uit mijn lichaam hierdoor aan mijn geest voltrok. Mezelf hierin te kunnen begeleiden werd voor mij de opdracht

Dat is kennelijk de kracht van een sterke geest. Ik zag met het doorlopen van de ernstige pijn van de eerste aanval nog steeds een licht, een centrum van rust waar ik naar toe ging, om de aanval te kunnen doorleven. Ik was door mijn getrainde meditatiegeest hiertoe in staat. De dru ster die ik hiervoor noemde is de ster die we in de yoga- opleiding hadden geleerd. Die ster was voor mij het punt van onvoorwaardelijke liefde, rust en licht waar ik me aan vast hield.Hierdoor kon ik ook de donkere wolk die zich in de dagen voor opname, omdat ik immers ernstig ziek bleek maar nog niet werd opgenomen, ook met een bepaalde kalmte doorstaan. Na drie dagen toen ik ook geen water meer binnen hield, werd me wel duidelijk dat ik nog een keer het ziekenhuis moest bellen, maar nog steeds was ik in overgave. het gekke was dat ik nog steeds dacht dat ik waarschijnlijk heel ernstige griep had, omdat de dokter mij immers niet direct na die eerste heftige aanval  had doorverwezen. Dat was ook zijn eerste diagnose immers geweest. MIjn lijf was inmiddels wel uitgedeind en ik kon bijna niet  meer lopen van de pijn, maar bleef rustig

In het ziekenhuis heb ik mezelf begeleid met muziek, met helende piano en spirituele muziek, tijdens de slaapmomenten die er vooral in de middag veel waren, in de middag. Mijn dag bestond uit ontbijt op bed, verzorgingsmomenten, daarna weer op bed omdat ik daar al erg moe van was en na een koffieronde weer rusten en dan lunchen. Na de lunch weer slapen tot het bezoekuur, waar ik echt naar uitkeek. Want hoewel ik van binnen de eerste dagen de oversteek wel had kunnen en willen maken en daar voor mijn gevoel ook vaak naar toe zweefde, toch was dat niet de bedoeling en moest ik in dat pijnlijke lijf terug op aarde.. Mijn ziel zei dat ik kennelijk nog niet klaar was op aarde. In de eerste dagen kon en mocht ik niet eten. Ik kon ook niets binnen houden. Daarna mocht ik vloeibaar voedsel en geleidelijk nam mijn eetlust weer wat toe. Dan spreek ik over anderhalve week na opname.  De helende rustgevende muziek verzachten in mijn hersenen de pijncentra en de prikkels die ik in mijn lijf nog steeds moest opvangen. Ik had meerdere pijnstillers, waaronder oxycodon, maar niets hielp afdoende. Het pijnteam was veel met mij bezig, want na de eerste weken waarin ik morfine gewoon via het infuus toegediend kreeg, moest dit apparaat volgens het protocol van mijn lichaam worden gekoppeld en zou ik gewone pijnmedicatie krijgen.

In deze tijd zweefde ik ook gedeeltelijk boven mijn lijf, soms wakend tussen het donker en licht dat ik ook wel voelde. Ik was ook graag naar de andere kant gegaan op dat moment. Maar het was nog niet mijn tijd. Ik mocht nog een keer mezelf hier op aarde helen en een andere weg inslaan. Een andere weg met mijn lichaam die niet meer de kosmische krachten opving maar een transformerende kracht in licht en zachtheid mocht ondergaan. De vele boodschappen op het gebied van drie dimensionaal naar vijfdimensionaal had ik al vaak gelezen en  daar had ik ook mijn hoop op gericht. Mijn eigen ervaringen met het licht hielpen me dus in dit  proces. Ik kon al eindeloos in leegte en volheid mediteren en ik beleefde deze periode als een kans, waarin ik meditatief de dag door kon gaan. Niet alleen was dit helend, maar tegelijk kwam ik ook tot inzichten waarmee ik met nog meer overgave en liefde en zachtheid naar mijn eigen lichaam mezelf moest gaan genezen. De kracht welke de  kundaline energie die me daarvoor al eigen was liet me al vaak in kosmische gebieden terecht komen en ik kon mijn vooruitziende blik op dingen die me gebeuren zouden in mijn leven en vaak ook op aan kon sturen veelal ervaren in licht en donker. Nu zou de weg van nog meer licht in mijn leven en volledig contact blijven maken met elk deel van mijn lichaam de opgave worden. Ik had veel pijn ook in de nacht, kon vaak niet de hele nacht doorslapen, maar kon hier ook mezelf baden in deze gedachten..

Omdat ik geleerd had dat mijn wil niet altijd in overeenstemming was met het hoogste van het universum en mijn wilskracht hoewel sterk ook wel stress kon opleveren, heb ik vooral gekozen voor ontspanning, zijn in het hier en nu en vooral vanuit een meditatieve staat waarin ik al makkelijk gedachteloos kon zijn, mijn lijf te willen transformeren.

Elke pijn, elke rare gewaarwording aan gevoelens in mijn buik dat na de ontsteking ook met vocht gevuld was, mocht ik transformeren, loslaten en dat deed ik na drie weken ontslagen te worden uit het ziekenhuis vooral door restore yoga. Hoewel dit nog niet direct kon, omdat ik  nog geen normale bewegingen verdragen. Gelukkig kan ik goed waarnemen en kan ik energetische healling van licht goed tot me nemen en hierin baden. Hierin bouwde ik langzaam weerstand op, de vele wandelingen in Schalkhaar waren ook onderdeel van het programma.IN het begin kon ik nauwelijks lopen, bewegen, want alles pijn.Maar haptonomie zou een eerste stap zijn om mijn lijf wat te kunnen voelen in zachtheid en omhulling. Het eenpersoonsbed, dat net als in het ziekenhuis ook gevuld was met kussens had ook die reden: omhulling zoeken. Want ik kon alleen maar op mijn rug slapen, omdraaien naar rechts of links op de zij, was onmogelijk de pijn liet dat niet toe. Mijn haptonome Marjoleine was een engel die in het stuk onvoorwaardelijkheid, ook met haar aanpak in het financiële een fijne therapeut bleek. Want omdat mijn herstel natuurlijk alle tijd vroeg, kon ik niet meer werken en werd mijn inkomen ineens die van een bijstandsvrouw.

De afbouw van oxycodon was een hel. Het raakte in mij een laag van hallucinaties en depressieve krachten, die alleen door het te accepteren en erdoorheen te gaan, genas. Het verleidelijke met occicodon is dat het ook een verzachtend effect heeft op de pijnen en de helse krachten en juist soezend effect geeft. Dat ik hiermee mezelf tekort zou doen, wist ik en hoorde ik om me heen van mijn zus en het idee dat ik hiermee verslaafd kon worden maakte dat ik hiermee door de hel van de afbouw mezelf heensleepte. Omdat occicodon alleen bij cumulatief gebruik de drempel van het verzachtende effect behoud is dit het medicijn waar veel Nederlanders door onzorgvuldig gebruik en makkelijk voorschrijven van artsen vaak naar verslaving leid. Voor mij  werd dit de motivatie om te balanceren tussen wat ik nog wel aan pijn en negatieve hallucinatie kon verdragen en dat wat door de aanhoudende pijn niet kon verdragen. Ook hier had ik mijn geestkracht en mijn spirituele inzichten die me hierbij ondersteunde. Het afkickproces was thuis begonnen. Telkens kon ik langer zonder die pijnstillers.

 

De laag van de psyche van het waarom van deze alvleesklierontsteking was voor mij te zoeken in het stuk van medische oorzaken die wellicht met mijn moeder in verband stonden. De laag van energetische en psychische factoren die me als kind al met haar hadden verbonden spiegelden mij nu op mijn 54e een laag die ik moest overwinnen, wilde ik niet langer ziek blijven. In de wetenschap dat je als kind al een deel van je genen meekrijgt van je ouders en moeder op haar 54e dus alvleesklierkanker had gekregen, was voor mij geen angst, maar meer een noodzaak om te kijken wat ik van haar nog meedroeg en waarin ik mezelf in moest gaan genezen.

Ik was altijd een dienende geest geweest, vlak na mijn VWO werd ik dat toen ik in de verstandelijk gehandicaptenzorg ging werken. Later toen ik als hulpverlener ging werken, werd voor mij de mens in zijn totaliteit zo interessant en wou ik zoveel mogelijk hierin iets op emotioneel gebied in betekenen. Omdat ik vanuit de eenheid van de mens mijn werk en karma op aarde zie en vanuit mijn kosmische ervaring op mijn 21e mijn chakra’s zo open waren gaan staan, had ik vroegtijdig ervaringen die nu in deze tijd door veel mensen ook te ervaren zijn. Het boek dat ik in 2013 heb geschreven, beschrijft die dubbele houding waarin ik in het leven moest staan om die mystieke ervaringen nog wel een plek in het leven van de maatschappij te kunnen geven. Dat ik hierin ook wel eens te veel droeg was me allang duidelijk. Een tweetal jaar voordat ik zo ziek werd, was ik niet meer gelukkig met mijn krachten. Ik werd er depressief van en dat had ik natuurlijk in mijn jeugd al eens meegemaakt en dat wou ik niet meer. Aan de ene kant dacht ik  dat ik misschien niet zo lang op aarde hoefde te leven en dacht daarmee dat de aftakeling eigenlijk al was begonnen. Niets van dit alles bleek waar. Ik mocht mezelf op een nieuwe manier op aarde neerzetten. Het is echt een mooie gedachte en ervaring dat je je lichaam hebt om ervaringen op aarde te mogen doorleven. Nu op dit tijdstip in mijn leven werd me dat in deze vorm aangedragen.

Eten werd me ook duidelijk in het kader van de ayurvedische geneeswijze op de specifieke organen door bezoek aan een ayurvedische arts en youtube kennis over galstenen en alvleesklier en door mijn vriend onderwezen. Ik heb uitgevonden dat het ayurvedische dieet waarin warm eten met granen in de ochtend en in de middag mij op een ander spoor voedzamer zette. In de avond ben ik begonnen met licht eten, een soepje of wat brood, dat deed de vertering voor mijn lijf goed. Het is ook logisch dat je het meest in de ochtend en de middag eet, waarin het lichaam nog harder werkt om de spijsvertering goed te doorlopen. Het is wel wennen, om dat patroon te doorbreken, maar daarna werd het zo heerlijk. Ook het uitzoeken van smoothies die goed voor me waren, werd een hobby. Veel groente en fruit smoothies waar ik mezelf mee trakteerde in de ochtend, werden vanaf dat moment een nieuwe gewoonte. Smoothies om te reinigen, die  natuurlijk ook goed zijn voor de lever, werd met smaak door mij gemaakt. Het ontdekken van mariadistel en paardebloem die de lever en maag ook reinigen, werd een vast ritueel om thee van te maken. Komkommersap voor het slapen gaan. Veel gemberthee drinken, wat me ook nog eens door de accupuncturist werd bevestigd, omdat de zomer vaak de warmte naar de periferie van het lichaam stuurt, heeft de maag dan  juist warmte nodig. Dit alles werd mijn vaste dagtaak, naast de rust, de restore yoga die elke dag mij ook weer verder hielp om met meer zachtheid in mijn lijf te komen. Het werd een herboren worden in een l ichaam, dat vooral in het begin die vochtcollecties in de buik moest overwinnen. Ik werd geconfronteerd met de angsten van een heelkunde arts die mij op mijn oude voor mij daarvoor nog niet eens zo duidelijke patronen van aanpassing en aannames van mijn ouders en het allopatische denken deed reflecteren. Daar waar hij mij met grote nadruk het belang van een snelle operatie van de galblaas bijna oplegde, ging mijn steeds rustigere geest mij de waarheid van mijn lijf vertellen. Die wou niet nog eens een operatie, met de kans op complicatie door de vochtcollecties. Die vertrouwde op de heelwording van het lichaam vanuit de rust en de natuur. Een o zo saaie maar wel weldoenende dagindeling.

Waar ik natuurlijk mijn oude werk en dagindeling en ritmes totaal kwijt raakte en ik dit in het begin ook met een aderlating onderging, werd het me allengs duidelijker dat ik niet op die tour kon doorleven. Ik was eigenlijk in een soort van tussen station gekomen, om mijn levevn te herzien, om de laatste fase van mijn werkend leven gezond in te gaan.Nukreeg ik de kans om patronen te doorbreken. En dus ging ik niet op het eerste en beste advies van de arts in, maar ging ik tegen de gevestigde orde, met allerlei angsten die ik in mijn lijf kennelijk ook nog van mijn ouders erfde in. Ik nam mijn eigen verantwoording in dit genezingsproces, zonder de realiteit van de allopathische geneeskunde uit het oog te verliezen  hield ik mijn eigen leefstijl en denken op genezing aan. Ik liet mijn bloed controleren en maakte echo’s en ct scans van de buik. Maar daarnaast stelde ik de deadlines van de operatie steeds uit en ging verder met mijn dieet en patronen van healing die steeds meer vruchten afwierp. Mijn bloed werd gezond en de ontstekingswaarden daalden en na een paar maand was er alleen nog sprake van galstenen in de galblaas.   Een leverreinigingskuur was en is nog steeds de volgende stap die de accupuncturist en de ayurvedische arts mij als laatste stap tot het verwijderen van de galstenen hadden aangeraden. En de heelkunde arts die hier in het begin niets van wilde weten, omdat het niet volgens het protocol van galstenen en alvleesklieronsteking behoorde, ging steeds meer open staan voor dit idee. Natuurlijk moest ik hier wel de eigen verantwoording in nemen. En dat deed ik.  Ik schreef hierin een brief en daarna  werd me beloofd op een gezet tijdstip de echo te maken om te controleren of de galstenen met de kuur ook daadwerkelijk verwijderd zou zijn.

Inmiddels heb ik de leverreinigingskuur gedaan en ik moet zeggen het viel aan de ene kant mee, aan de andere kant was het toch nog pittig Waar het mee viel was voornamelijk in vergelijking met andere vastenkuren die 7 dagen duren, waar je helemaal niet eet. Maar hier eet je gewoon, maar drink je geen koffie en thee, maar slechts momordica thee, een thee die de lever reinigt op een wijze dat je er de eerste dag koppijn van krijgt Zoveel afvalstoffen zitten er dus kennelijk nog die geen afvoer op de natuurlijke manier krijgen. Daarna werd ik vooral emotioneel ontmoedigt door de situatie waar ik nu al een jaar in zit. Een bijstandsniveau aan inkomen, geen ruimte om mijn eigen gedachten en creatie neer te kunnen zetten. Elke rekening die over het budget van de maand schrijnt, moest en moet ik opvangen door met bedrijven te bellen, afbetalingsregelingen te treffen. Natuurlijk schreeuwt er dan ook een stem in mij dat ik niet de ruimte krijg om te creeeren om mijn dienstbare houding aan de wereld in een functie of vak om te zetten die nu bij mijn huidige levensfase past. Temeer omdat mijn vriend ook nog met zijn moeder in India bezig is en hier ook weer naar toe gaat, had hij geen inkomsten en heeft hij hier in Nederland mij ook nog niet tegemoet kunnen komen.  Dat alles vreet toch ook aan het gezondwordingsproces.  En mijn sociale contacten die ik normaal via het werkverkeer heb heeft zo zijn weerslag op mijn zekerheid.

 

Op emotioneel gebied heb ik veel doorleefd. Er gebeurde  na mijn eerste ontslag uit het ziekenhuis veel met mijn naaste vrienden, familie en ook dierbare vriend en schoonmoeder. Ik heb dit jaar nog nooit zoveel heftige processen met nabijheid en de dood op veelvuldige achter elkaar doorgemaakt. Mijn lieve bijzonder excentrieke vriend Jan uit Harderwijk die ik al zo lang niet meer had gezien en vaak wou bellen, werd zelf ziek in deze periode. Zijn markante leefstijl had hem eenzaam gemaakt. Hij verwijderde zich steeds meer van de wereld en lag al vaak uren op bed in zijn bijzondere caravan aan de rand van de stad Harderwijk. Zijn levensstijl waarin hij een soort van duurzaamheid van  gevonden materiaal een eigen huis had willen inrichten werd hem fataal in het samenleven met zijn geliefde vrouw en kinderen.

Het fatale bericht dat hij plotseling was overleden kwam van zijn zoon die me begin december hiervan op de hoogte stelde. Op het moment dat ik uit het ziekenhuis kwam was hij er achteraf in terecht gekomen. Hij had lymfeklierkanker en hoewel aanvankelijk de kuur goed aansloeg, werd de agressieve vorm hem toch fataal. Wat een verdriet en onmacht voor mij, die hem al zo vaak had willen bellen over mijn situatie. En dan nog niet bij machte was geweest door mijn eigen kwetsbaarheid en zijn situatie waar ik maar niets aan bij kon dragen om te verbeteren.

Ik ben naar zijn begrafenis geweest en op hetzelfde moment  hoorde ik van de op handen zijnde dood van een goede kennis van me die het leven zou laten. De confrontaties die ik met haar had gehad, waardoor het contact was verbroken hadden ook de goede eerste kennismaking niet uitgewist en ik vond het vreselijk heftig dit ook nog eens te horen.

Waar een slecht bericht vaak in drieën komt, werd ook mijn schoonmoeder in India nog eens ernstig ziek. Zij kwam met oud en nieuw op de intensive care van een ziekenhuis met hartaanval te liggen en mijn vriend vloog er halsoverkop naar toe.

Daarmee begon een eenzame periode om mezelf verder te helen. Ook kwam toen het oude patroon met mijn familie terug. Ik was zo vertrouwd met hen geraakt tijdens mijn ziekenhuisopname, nu had ik ze ook nog nodig, mijn doel om de zussenband eindelijk vice versa van warmte te voorzien lag nu voor het oprapen. Maar op emotioneel gebied heeft mijn familie een beperking die tevens mijn levenswiel draaiende houdt voor mezelf. Door hun aanwezigheid, maar door ook mijn eigen weg die al jaren zo anders was als hen, konden we elkaar hierin niet verder vinden. En ik herlees de boodschap van Hans Stolp hierin, je familie waar je zo’n 18 jaar mee samen leeft in mijn geval heb je om bepaalde karma op te ruimen, om bepaalde eigenschappen in je leven je persoon als fundatie te hebben neergelegd. Mijn karma en weg is die van onafhankelijkheid en vrijheid en eigen zoektocht..

De weg naar het spirituele wordt altijd alleen gegaan. Onderweg ontmoet je op de juiste synchronische momenten die personen die hierbij een belangrijke bijdrage hebben.  Dat is nog steeds het antwoord, waarmee ik nu ook met alle mededogen naar mezelf, mijn familie en mijn  omgeving kijk. De vrijheid die ik in mijn leven kreeg is onderdeel van mijn karma, om mijn levensdoel ook helemaal  op eigen verantwoording en kracht te leven.

 

 

Wordt vervolgd

 

 

 

Elke ochtend heb ik mijn ritueel. Eerst wat ayurvedische warme voeding nemen, dan douchen, dan yoga en daarbij hoort mantrazingen. Ik eindig altijd met meditatie, stilte

Het effect hiervan op mijn lichaam en geest is altijd weer een wonder. Tijdens de yoga adem ik bewust naar plekken in mijn lichaam die extra aandacht behoeven. OF dat nu de nek is, de schouder, mijn borst, buik, of juist onderste chakra’s. Daar waar pijn is, kan ik door hier positief aandacht aan te besteden, verlichten, oplossen soms’

Het horen en zingen echter van mantra’s is hierbij zo ondersteunend, vooral als je weet wat de mantra betekent.

Mantra kan je opsplitsen in Man- en Tra. Man kan je herleiden uit het woord Manasah en betekent in het sanskriet Geest.

Tra: bevrijding door beheersing van de geest.

Oorspronkelijk worden mantra’s in het Hindoeïsme veel gebruikt tijdens trouwceremonies of offerplechtigheden van da Brahamansa’s. Dit is een groep heiligen in India die ook wel beschouwd worden als de voorlopers van het Hindoeïsme.

Inmiddels vertrouwen ook andere religies op de kracht van mantra’s. Wanneer je het onze vader in het Latijn zegt dan hebben de klanken van het gebed ook een andere uitwerking op je geest dan het Nederlandse onze vader.

Veelal worden mantra’s gebruikt om in trance te komen, om geestelijke zuivering te bereiken of bij het vragen van hulp of genade.

Het geeft ook wel een bescherming aan de Geest.

Voorbeelden van mantra’s en hun hulp

OHM AH en HUM

1. Ohm, ah en Hum. Ohm staat voor het begin van de schepping. Bij het beoefenen van deze mantra, maak je contact met het universum, door het geluid hiervan te maken
2. Ah voel je in je hart, het is de veldconnectie met je energetisch lichaam en maakt dit schoon
3. hum geeft helderheid in je mind

OhM Ganeshe Namaha

Met deze mantra begin ik elke yoga sessie. Ik heb hierbij ook bewegingen, aanrakingen met het hart, de grond en het hoofd.

Het betekent, Ik eer alle wijzen, heiligen en overleden wezens die mij kunnen leiden op mijn pad

Om Mani padme hum

Deze mantra staat voor mededogen en passie. Het kan je helpen om in balans te komen

Ham -sa

Deze mantra helpt je te herinneren wie je bent: puur en alleen te zijn zonder oordeel of iets te moeten. Adem “ham”in en “sa” uit.

Om tare tuttare ture soHa

Deze mantra gaat om het oproepen van het vrouwelijke, de moeder Tare. Het vrouwelijke staat voor wijsheid en bescherming

 

Gayatri mantra is een lange hymne waarbij elke regel een bijzondere uitleg heeft. Het komt in ieder geval op het eren van het Goddelijke neer, maar ook gaat het voorbij aan dit leven, het roept op je te bezinnen op je leven, het leven en zingeving in het algemeen. Het gaat voorbij aan je eigen ego, maar roept op naar heilzame ondersteuning voor de totale mensheid. Het roept op tot het leren zien van het licht, het laten verdwijnen van je demonen,oplossen van obstakels en pijnen en vraagt hulp om bij de chaos van de wereld je te leiden op het pad naar de ware God en uiteindelijk die totale vrede en schoonheid te bereiken

 

 

 

Vanmorgen begon ik na een pittige dag op de markt, waarbij ik zoveel last had van mijn ogen dat ik er alleen maar wazig en dubbele beelden bij zag  met de rust van Indiase citar muziek. Hoewel dit geen mantra muziek was, ben ik nu zover dat ik synergetisch muziek weet aan te trekken wat ik nodig heb voor mijn geest. Ik heb hier een tijd naar geluisterd en ik voelde de heling van de muziek op mijn geest.

Daarna beoefende ik mijn yoga en meditatie op mijn heling van mijn derde oog en wel het wonder geschiedde hierna. Mijn ogen zijn vandaag weer rustig en onder controle.

 

 

Allereerst is het van belang te weten wat Yin yoga en Asthanga yoga inhoudt alvorens een zicht te krijgen op de oefeningen die ik in mijn Dru yoga hierin aanbiedt

 

Yin yoga

Bij Yin yoga worden posities langer vastgehouden, waardoor je meer tijd hebt om je grenzen te verleggen en verkennen. De houdingen zijn daarbij vooral gericht op het versterken en versoepelen van bindweefsel en gewrichten. Je gebruikt de houdingen om je lijf beter te voelen. De Yin yogales heeft een relatief rustig karakter: je neemt de tijd voor je lichaam.

De meeste sporten hebben als doel je spieren te aan- en ontspannen, bij Yin yoga laat je ze juist zoveel mogelijk los. Je richt je op het bindweefsel en de gewrichten in het gebied waar je rek voelt. Het bindweefsel en de gewrichten zijn Yin omdat ze stijf en niet elastisch zijn. De spieren zijn yang: elastisch en zacht. Doordat Yin yoga zich recht op de flexibiliteit van het bindweefsel en de gewrichten is het heel geschikt voor mensen met een zittend beroep. Door veel te zitten belast je vooral je rug en bekken en tijdens de Yin yoga laat je dit juist los.

Je kunt Yin yoga het beste ’s ochtends beoefenen als de spieren nog stijf zijn. Het grootste effect bereik je wanneer je je lichaam ook aan sport zoals zwemmen of fitness overlevert.. Ook kan Yin yoga een aanvulling zijn op andere sporten zoals hardlopen

 

Ashtanga yoga

Ashtanga betekent letterlijk acht ledematen en verwijst naar de acht takken die binnen yoga worden onderscheiden. Iedere tak heeft zijn eigen thema bijvoorbeeld ademhaling, bewustzijn of sociaal gedrag.

Bij Ashtanga yoga worden houdingen in een vloeiende beweging uitgevoerd, verder lijkt het een beetje op Hatha yoga. De houdingen, asana’s, zijn een uitdrukking van het samengaan van lichaam en geest. Symbool hiervoor is de vinyasa. Dit woord uit het Sanskriet betekent doorstroming of flow.

Je maakt gebruik van een bepaalde ademhalingtechniek die Ujjayi wordt genoemd. Verder stuur je tijdens het ademhalen je energie naar bepaalde plekken in je lichaam: de bandha’s. Ook is elke houding verbonden met een kijkrichting, de drishti.

Ashtanga yoga is een krachtige dynamische vorm van yoga voor een sterk en energiek lichaam. De les is vooral geschikt voor mensen die van een zowel geestelijke als lichamelijke uitdaging houden. De dynamiek is aantrekkelijk, maar kan ook een valkuil zijn. Mensen willen al gauw te snel gaan, waardoor je houdingen verkeerd uitvoert. Power yoga is ook een vorm van Ashtanga yoga

 

Dru yoga

Boven heb ik een aantal alinea’s schuin gedrukt, omdat in de yoga die ik als dru yoga benoem de elementen vloeiend van Asthangar en loslaten van Yin yoga verwerkt zitten. Het versterken en versoepelen van het bindweefsel, door je lichaam op een zachte en liefdevolle aandachtige manier te verkennen is eigenlijk de basis van dru yoga.

De dru yoga begint namelijk altijd met het losmaken van het lichaam, welke na een lange nacht of dag vaak verkrampingen kent. De emotionele lagen die je in de nacht verwerkt of tegenkomt, heeft effect op het lichaam en juist in de ochtend is het dan goed om aandacht aan je lichaam te besteden.

Sta voor zonsopgang het liefst op en begin de dag met een lach en een mildheid voor je lijf en scan je geest op wat er is.

Zijn er destructieve gedachten of gevoelens? Dan kan je door eerst je lichaam zacht los te kloppen en een mooie energy block release oefening te doen de onderliggende energetische lagen opschonen. Deze EBR energy block release oefeningen zijn vaak vloeiende oefeningen en doen ook wel aan Tai chi denken. De kracht zit hem in de zachtheid. Je kan alleen je lichaam positieve energie geven door met aandacht naar dat deel van je lijf of geest te gaan die liefde of heling nodig heeft. Ik doe dit altijd door het zingen van mantra’s en affirmaties tegelijk of voor de EBR.

Na deze opschoning kan je dan met de ASANA’s verder.

Na de ASANA’s volgt er dan een heerlijke ontspanning en pas na de ontspanning volgt er een meditatie.

Deze meditatie richten zich vanuit de Dru yoga altijd op het Licht, de hogere geesten wereld en heeft een blije inspirerende verwonderende insteek.

Mijn levensverhaal kenmerkt zich door een drietal fasen, waarin ik meer dan eens met het thema leven en dood te maken kreeg. Het resultaat hiervan is dat ik mijn leven  op een holistische wijze zin heb gegeven

Eerste fase: overwinnen depressie: kosmische ervaring
Als het jongste meisje in een gezin van acht kinderen, groeide ik op tussen 5 broers en twee oudere zussen. Ik kreeg in die tijd als eerste jonge vrouw van het gezin, de kans om na de basisschool op het VWO te studeren. Hierdoor zou ik, als ik niet in het vierde VWO een depressie had gekregen, waarschijnlijk een hele gangbare maatschappelijke weg zijn gelopen. Ik zou na het VWO kunnen studeren en de weg leek daarna, net als bij veel van mijn klasgenoten, harmonieus te gaan verlopen. Helaas door die ernstige depressie in mijn jeugd kwam ik niet aan die studie toe. In het examenjaar stierf mijn moeder aan alvleesklierkanker. Na mijn VWO ging ik werken met verstandelijk gehandicapten, omdat ik op zoek was naar de zin van het leven. Dat doe je als je ergens een sterke geest hebt, maar niet of nauwelijks nog positieve gevoelens hebt en er alleen voor denkt te staan. Als ik de zin van het leven ergens zou kunnen vinden was het daar, waar de wereld anders is. Ik heb het daar ook gevonden, maar niet alleen door het werk, maar ook door therapie en zelfanalyse. Ik heb een sterke analytische geest, waardoor ik de kwaliteit had om mijn depressie en de reden daarvan te doorgronden. Na een lange tijd van piekeren en een half jaar therapie, kwam ik geheel op mezelf uit en kwam de deur niet meer uit. Er waren veel angsten die mijn leven beheersten. Zo kon ik bij elke stap naar buiten al tienduizend bergen ervaren en kon ik in contact met andere mensen geen vertrouwen meer hebben, omdat ondanks hun goede intenties tot hulp, zij mij ook niet begrepen en zich boven mij plaatsten. Daarom had ik geen vertrouwen in hun contact en op een zeker moment vielen die contacten dan ook weg. Zo kwam ik in een totaal isolement en draaide in kringetjes van gedachten rond, die mijn depressie alleen nog maar meer voedde. Tegelijk had ik met mijn analyse over mijn weinige gehechtheid met mijn moeder, ook een reden van mijn depressie achterhaald. Ik had al op jonge leeftijd veel filosofische en literaire boeken gelezen en kwam veel donkere kanten van de maatschappij tegen. Toch was ik op zoek naar de onvoorwaardelijke liefde. Maar als veiligheid dan de oorzaak is van de depressie, hoe overwin je die dan als je moeder door haar dood hierin niet meer kon helpen. Liefde, onvoorwaardelijke liefde had ik ooit als kind bij Jezus in de bijbel tot me genomen, evenals de daar beschreven wonderen die als bron van mijn kinderjaren, als een fascinerend fenomeen in mijn geest, een dunne lijn met de wereld naar boven in mij losmaakte. In mijn analyse van het leven ging ik ook op zoek naar de bedoeling van mijn leven en zocht die in het kader wat Jezus als avatar van die onvoorwaardelijke liefde aan mij kon vertellen. Ondanks dat ik hier wel de zin uit putte, kon ik hier toch niet de helende gevoelens en gedachten van ervaren. Na geruime tijd was ik zover dat ik het totaal niet meer zag zitten en dit leven het liefst had verlaten. Er was echter iets wat me tegenhield. Mijn oude ziel vertelde me dat mijn angsten boven in het hiernamaals niet over zouden gaan en daarmee kwam ik in een eindeloos gevoel van verlatenheid. Ik was de wanhoop na zo’n lange tijd van piekeren en depressie nabij, totdat er ineens een spirituele kosmische genade ervaring over me heen kwam, die mijn hele lichaam en geest 360 graden openzette voor de Kosmische Liefde. Ik kreeg hiermee een blik in de kosmos die me beelden van de middeleeuwen liet zien, van strijdende partijen en erdoorheen kreeg ik een bepalende stem en inzicht. Ik besefte dat wanneer God dan alomvattende liefde betekende, het ego van de mens vaak strijd en zelfbelang nastreeft, terwijl verbinding en onvoorwaardelijke liefde de mens in staat stelt tot harmonieuze, zachte helende, inspirerende alomvattende Liefde. De zoektocht van de mens tot heelwording en het Zelf waar Maslow, Asagiolli en Steiner over spreken, is het zoeken van de verbinding met je wezen, je zuivere ego en inspiratiebronnen die met spiritualiteit en kosmische processen te maken hebben. Daarin speelt ego een geheel andere rol. Ego wat je nodig hebt als onderdeel van je menselijke geest en lichaam hoeft niet te ontaarden in macht, het kan ook in dienstbaarheid voor het groter geheel een functie van liefde, schoonheid en vrede hebben.

Op dat moment heb ik ervaren en me dankbaar verwondert over hoeveel er tussen hemel en aarde daarvoor niet bewust was, maar vanaf dat moment wel door mij ervaren kon worden. Een enorme bron van energie en openheid voltrok zich namelijk in mijn geest en lichaam. Voor mij was de weg om mezelf te helen daarna een enorm dankbare weg. Ik had vanaf dat moment vele mystieke ervaringen. Maar ook moest ik mezelf zien op te bouwen naar een mens die niet meer alleen introvert zou zijn, maar zich kon neerzetten op een wijze waarin ik feeling wou houden met de ontwikkeling van mijn ziel en dat pad zou volgen. En bovenal was mijn missie de liefde als mens op aarde wou uitdragen.
Ik dank deze ervaring aan mijn geloof in wonderen en in Jezus die mijn hele leven als kind al had beïnvloed. Een ieder ander zou vanuit zijn of haar religie dezelfde ervaring kunnen hebben, is mijn geloof. Men noemt dit ook wel een blik in de Akasha Kroniek.
Deze ervaring was niet makkelijk, want hoe mooi ook, 32 jaar terug was er nog niet zoveel op dit spirituele gebied openbaar gemaakt, vergeleken met de tijd waarin we nu leven.In die tijd moest je oppassen om niet voor gek te worden verklaard. Zeker als je een depressie hebt gehad was het oordeel van mensen soms ongenadig. Hierover heb ik een boek geschreven dat bij bol.com te koop is en de titel heeft : “van depressief naar spiritueel bewustzijn”.

Relativering
Vele energetische ervaringen en vele spirituele en wetenschappelijke psychologische boeken later, ken ik de gedachtegangen vanuit de tegenbeweging en de beweging van spirituele psychologie. Ik volgde immers een aantal reguliere en spirituele pedagogische en psychologische opleidingen, waaronder HBO sph, Toegepaste Psychologie, Psychosynthese en de spirituele dru yoga opleiding. De invloeden van religieuze bronnen van het Christendom, Hindoeïsme en Boeddhisme en Taoïsme hebben mij verder hebben gevormd, tot de hulpverlener die zowel zin kan zien in reguliere alsmede alternatieve methoden. Mijn hulpverlening kwam 30 jaar geleden tot stand met de gedachte dat ik het leven met al zijn mogelijkheden, kwaliteiten en talenten zou willen en kunnen leven, maar dat ik ook graag een helpende hand voor andere mensen en doelgroepen hierin bood.
Daardoor heb ik vele doelgroepen in mijn werk als sociaal psychologisch/pedagogisch hulpverlener in mijn carrière bediend. Daarna kwam er een tijd waarin ik deze kennis als docent mocht overdragen. Dit alles gebeurde op MBO en HBO opleidingen.
Het energetisch vermogen gaf mij het vermogen om te kunnen schouwen, om te kunnen sturen naar situaties die ik zelf nodig had om als mens in dit leven mijn volledig potentieel te willen gebruiken. Ik maakte onbewust al gebruik van methoden als NLP, RET, maar ook parapsychologische krachten, die ik vooralsnog geheim hield. Toch was ik bewust van mij zelf en mijn weg wat ik in het leven als vrouw in Nederland wou leven.

2e fase: overwinnen longembolie en Dru yoga en India
In 1998 kwam ik tijdens een conferentie in contact met Dru yoga in Engeland, waar ik ook wederom geconfronteerd werd met het leven. Ik kreeg daar ter plekke al mediterend achter de grondlegger van de beweging een longembolie. Dit was nadat mijn vader pas was overleden en ik nog in de rouw om hem zat. Ik wist dat er wederom een nauwe lijn tussen boven en beneden was en ik zat in de auto met een vriend toen ik hem vertelde dat wanneer we niet naar het ziekenhuis zouden gaan de pijn tot dat andere gebied zou leiden. Ik overwon echter de longembolie in een ziekenhuis in Wales. Ik mocht blijven leven en wederom gaf dit mij de kracht mijn leven nieuwe energie in te blazen. Ik had de mantra van Gandhi: leef alsof het elke dag je laatste dag kan zijn en leef alsof je voor eeuwig kan leven. Vlak erna begon ik met mijn yoga-opleiding en in 2002 had ik het diploma. Sindsdien geef ik vele doelgroepen, van studenten, tot bejaarden, vrouwen van alle leeftijd en kinderen en lichamelijk gehandicapten les. In 2003 ontmoette ik mijn Indiase partner en hierdoor kreeg ik ineens de mogelijkheid India en zijn spiritualiteit te ontdekken. Hieronder een foto van mij op het balkon van mijn Indiase familie.

3e fase, overwinnen alvleesklierontsteking

Er zijn fasen in het leven waarin je mag schouwen. Dit had ik rond mijn 18e, rond mijn 34e en daarna op mijn 54e.
Ik kwakkelde na een schouderoperatie een aantal jaar met mijn gezondheid. Omdat ik nog steeds over die kosmische krachten beschikte kon ik ondanks energetische tegenkrachten mezelf ook handhaven in een aantal pittige werksituaties. Maar ondanks dit kreeg ik op de grens van mijn 54e en 55e jaar een ernstige alvleesklierontsteking. Inmiddels had ik mijn eigen leven met bewust gestuurde werkervaringen op een koers van veel wilskracht en vrijheid neergezet, daarmee had ik de balans tussen mannelijke en vrouwelijke kracht in mezelf gevonden. Ik had zoals mijn moeder me had voorgehouden, in het leven voornamelijk een onafhankelijke stroom gevolgd. Dat heeft me veel verrijkende ervaringen in het werkveld van onderwijs en hulpverlening gebracht, maar ook mooie reizen naar Egypte, India en Engeland, Frankrijk en Italië waar ik mijn meest bijzondere kosmische en voor de ziel bestemde reizen gemaakt.
De twee jaar voordat ik 54 werd, werden deels gevormd door dezelfde houding van onvoorwaardelijke liefde in het werk wat ik als NT2 docent en hulpverlener deed, maar er sluimerde ook een gedachte die me niet los liet. Omdat de dood voor mij geen eindstadium was en ik de magische grens van de dood van mijn moeder naderde, die op haar 54e aan alvleesklierkanker stierf, ging de gedachte dat ik mogelijk niet ouder zou worden dan haar, meerdere malen door me heen. Ik voelde namelijk mijn energie afnemen.
Ik werd in september met een acute alvleesklierontsteking in het ziekenhuis opgenomen en zweefde een aantal weken tussen hemel en aarde en was behoorlijk ziek. Toch overwon ik ook deze ziekte en ben ik met hulp van mijn eigen spirituele krachten, mijn nabije omgeving van vrienden en familie, gebruikmakend van de juiste massages en innerlijk werk weer op de weg van een gezonde lichamelijke en psychisch mens die in een vernieuwde fase van het leven is gestapt.

Rode draad:

Ik zie op mijn leven terug en reflecteer op 3x scheiding van leven en dood. Dit is een rode draad door mijn leven. Hierdoor ben ik ook zeer vertrouwd met de spirituele overgang tussen leven en dood. Dit is wel mede gevoed door mijn spirituele levenshouding. Het wil juist daardoor zeggen, dat ik het leven weet te leven. In een bepaalde vrijheid, filosofische en spirituele stroom over het leven, maar zeker ook in het genieten en de creatie van vele mogelijkheden. Maar bovenal heb ik de kracht gekregen en houding als mens ontwikkelt om transformerende energetische ervaringen in steeds veranderende omstandigheden en fasen van het leven als een boodschap te ervaren. Ik heb mijn eigen meditatie en lichaamswerk als yogadocent sinds 1998 altijd als een verrijkte bron van healing en inspiratie voor mezelf weten te gebruiken.Dat hierdoor naast pittige tijden ook zeer dankbare momenten mijn leven vullen, is door de diepgang die met deze processen samengaan, een onmiskenbaar onderdeel van mijn leven.
Hierin kan ik andere mensen begeleiden.Ik heb ook nu weer de kans gekregen om het leven op aarde in een nieuw jasje te ervaren. Daarvoor ben ik dankbaar en hierdoor kan ik weer een nieuwe ervaring aan dit thema : het leven tussen hemel en aarde, dat kennelijk mijn leven zoveel beïnvloed, een nieuwe toevoegen.

Hier en nu
Ik ben nu 55, springlevend en met de numerologische 1 in mijn leven, zie ik een nieuwe fase van mijn leven als speels en creërend mens met de vele ervaringen die ik als hulpverlener voor verschillende doelgroepen van kinderen tot volwassenen, van gehandicapten tot vluchtelingen,van ondernemer tot handelaar van Indiase producten, van hulpverlener tot docent op aarde tegemoet. Vanuit mijn praktijk beweeg ik me nu graag meer naar de individuele mens en kan deze ook meer individueel input geven vanuit een spiritueel oogpunt.

Deze consulten zijn vooralsnog aan huis.

 

Een kennismakingsgesprek kan altijd vrijblijvend op basis van je hulpvrag(en) leiden tot een aanbod van ondersteuning van gesprekken tot lichaamswerk, waarin yoga en massages een belangrijk onderdeel zijn

 

Consulten erna zijn 50 euro per uur

Yoga Planeet© 2019. All rights reserved.
FacebookTwitterYouTube

[fusion_builder_container hundred_percent=”no” equal_height_columns=”no” menu_anchor=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” background_color=”” background_image=”” background_position=”center center” background_repeat=”no-repeat” fade=”no” background_parallax=”none” parallax_speed=”0.3″ video_mp4=”” video_webm=”” video_ogv=”” video_url=”” video_aspect_ratio=”16:9″ video_loop=”yes” video_mute=”yes” overlay_color=”” video_preview_image=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” padding_top=”” padding_bottom=”” padding_left=”” padding_right=””][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” border_position=”all” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” center_content=”no” last=”no” min_height=”” hover_type=”none” link=””][fusion_text]

Kinderen zijn tegenwoordig ‘anders’. Ze zijn meer bewust van zichzelf en van hun omgeving en nemen steeds vaker hun eigen intuïtieve gevoel als uitgangspunt voor hun handelen. Deze en nog veel meer kenmerken, eigenschappen en gedragsuitingen horen bij een intuïtief of spiritueel mensbeeld.

Omdat nog relatief weinig bekendheid is over de gevolgen van veranderend bewustzijn, krijgen ouders, hulpverleners en onderwijzers steeds vaker te maken met voor hen onbekende situaties. Zoals een onderwijzeres van een basisschool die contact opnam omdat haar groep drie was gaan staken. Na twee weken school! ‘Mevrouw’, zei ze, ‘ik sta al twintig jaar in het onderwijs, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Wat kan ik hier toch mee doen?’ Haar leerlingen gaven onomwonden te kennen dat ze niet alleen op school zaten om te leren. Als het de komende zes jaar zo zou gaan, gooiden ze liever direct het bijltje er bij neer.

Kinderen veranderen en dat heeft heel wat consequenties. ‘Wat kan ik hier mee?’ is dan ook een vaak gestelde vraag. In dit artikel staat een aantal van deze consequenties voor wat betreft het onderwijs centraal.

Openheid, eerlijkheid, oprechtheid
Bij voorlichtingsavonden over de kinderen van deze tijd zijn er altijd ouders aanwezig die vragen of wij misschien weten welk schoolsysteem het beste is voor hun kinderen. Op deze vraag blijf ik het antwoord altijd schuldig. Het beste schoolsysteem bestaat namelijk niet. Ieder kind en iedere situatie is anders en wat bij het ene kind past, hoeft niet te passen bij het andere kind. Er zijn kinderen die vastlopen binnen het vrije onderwijs en het uiteindelijk prima naar hun zin hebben binnen het reguliere onderwijs en andersom. Hetzelfde geldt voor het Jenaplan-onderwijs, het Montessorionderwijs of welke vorm van onderwijs dan ook. Het systeem moet passen bij wie het kind is, je kunt het kind niet aanpassen aan het systeem. Wat voor kinderen echter wel heel belangrijk lijkt te zijn, is de relatie die ze hebben met hun onderwijzers. En uit wat kinderen hier zelf over zeggen valt op te maken dat zij zich het meest op hun gemak voelen bij een juf om meester die hen ziet zoals ze zijn, dus in hun eigen kwaliteiten. Tegelijkertijd maken kinderen ook duidelijk dat ze specifieke kwaliteiten van hun onderwijzers vragen, zoals openheid, eerlijkheid en oprechtheid.

Jonneke kijkt naar Michiel (7). Ze heeft hem net een week in de klas. Het valt haar op dat hij regelmatig naar haar zit te staren. In de pauze neemt ze hem even apart en vraagt ze hem of er misschien iets aan de hand is. Michiel bloost een beetje. ‘Nee hoor juf’. Jonneke voelt dat er wel degelijk wat is, dus vraagt ze nogmaals: ‘Weet je zeker dat er niks aan de hand is, je lijkt er met je gedachten niet zo bij’. Dan komt het hoge woord er uit. ‘Ik vind u lief’. Nu is het de beurt aan Jonneke om verlegen te worden. ‘Dat komt’, vervolgt Michiel, ‘omdat u altijd de waarheid zegt’. ‘Wat bedoel je daar mee?’, vraagt Jonneke verbaasd. ‘Nou, toen u vorige week tegen me zei dat u blij was om mij in de klas te hebben, voelde ik in mijn hart dat u de waarheid zei’. Jonneke vindt dit bijzonder opmerkzaam van hem en complimenteert hem met zijn mensenkennis. Michiel glimt van trots. Hij heeft vaak precies door wat mensen zeggen en denken, maar zijn eerlijkheid wordt niet altijd gewaardeerd. Bij juf Jonneke heeft hij echter het gevoel dat hij wel eerlijk kan zijn omdat zij zelf ook eerlijk is over wat ze voelt en denkt.

Eerlijk zijn over jezelf en openheid over wat je voelt. Voorwaar geen geringe opgave. De meesten van ons hebben immers juist geleerd om gevoelens en emoties te verbergen. Maar kinderen zijn vandaag de dag op een dieper niveau met hun omgeving verbonden en dringen hierdoor, intuïtief, direct door tot de kern van de zaak. Wie jij werkelijk bent en wat je werkelijk denkt houd je voor hen niet verborgen. Zij weten, met andere woorden, precies wie jij bent. Als je er desondanks voor kiest om verstoppertje met ze te spelen met jezelf, kan dit bij kinderen tot grote verwarring leiden over hun eigen intuïtieve gevoelens of tot felle emotionele reacties.

Eveline (8) stormt binnen. Er komt bijkans stoom uit haar oren.

‘Ik ga nooit meer terug naar school’, roept ze boos uit. ‘Hoezo niet?’, wil haar moeder Rian natuurlijk graag weten. ‘Omdat de juf niet eerlijk is!’ Wat blijkt? Eveline had vanmorgen gevraagd hoe het met haar juffrouw ging en zij had alleen geantwoord met ‘goed hoor’. ‘Nou man, dat kan helemaal niet hoor, want ze was helemaal rood.’

Rian weet onmiddellijk wat er gebeurd moet zijn. Eveline ziet, net als zoveel andere kinderen, kleurvelden of aura’s om mensen heen. En op basis van die kleuren weet ze dat er iets met iemand aan de hand moet zijn. En deze keer zag ze een ongebruikelijk felle rode kleur om het hoofd van haar juf en ze maakte zich hierover oprecht zorgen. Ze kreeg echter van haar juf geen bevestiging voor dit gevoel en dat maakte haar heel boos. Ze voelt zich niet serieus genomen door haar juf en daar heeft ze heel veel moeite mee.16 kindergarten1 490×280 Het veranderd kind in het onderwijs

Kinderen kijken dwars door systemen, methodes, normen en waarden of welke uiterlijkheden dan ook heen. Voor hen is het meest belangrijk hoe iemand van binnen is. En dat vangen ze, allemaal op hun eigen wijze, feilloos op. Het ene kind krijgt pijn in zijn buik als iemand niet eerlijk is, het andere kind ziet dit de kleurtjes om iemand heen en het volgende weet het gewoon. Deze kwaliteit vraagt van onderwijzers een specifieke innerlijke houding. Een houding waarin openheid voor wie de ander is en eerlijkheid over wie je zelf bent een grotere rol speelt dan een systeem of een methode. En daarbij: kinderen staan dicht bij hun eigen intuïtie en gevoel. Een manier om kinderen hierin te bevestigen is door dit vooral ook zelf te doen.

Eerlijk zijn over jezelf wil overigens niet zeggen dat je altijd je hele hebben en houden met kinderen moet delen. Waarom je emotioneel bent gaat een ander, kind of niet, vaak helemaal niks aan. Dat bespreek je waarschijnlijk liever met een goede vriend of desnoods met je therapeut. En kinderen kunnen op intuïtief niveau wel weten dat er iets met je aan de hand moet zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat ze ‘volwassenenproblematiek’ ook op cognitief en emotioneel niveau kunnen bevatten. Dat vereist een zekere rijping en doorleefde ervaringen. Hoe het ook zij, dit alles staat de bevestiging van iemands gevoel niet in de weg.

Rian besluit om met juf Marijke te gaan praten. Dit is namelijk niet de eerste keer dat Eveline zo boos thuis is gekomen. Maar hoe pakt ze dit aan? Kan ze vertellen dat haar dochter kleurvelden om mensen ziet? Zou Marijke dit accepteren? Rian besluit om dit niet te melden. Ook omdat Eveline het niet zo fijn zou vinden als andere mensen dit van haar weten. Ze kan echter wel vertellen dat Eveline gevoelig is voor reacties van anderen, dat is immers in het dagelijks leven een gevolg van haar wijze van waarnemen. Zo gezegd zo gedaan. Rian gaat de volgende dag naar school en vertelt aan Marijke dat Eveline oprecht het gevoel had dat er iets met haar aan de hand was en dat ze heel verdrietig werd toen zij dit ontkende. De eerste reactie van Marijke is nogal defensief. Het gaat Eveline toch helemaal niets aan hoe zij zich voelt en wat er met haar aan de hand is? Met dat laatste is Rian het roerend eens, het gaat Eveline inderdaad niets aan wat er aan de hand is, maar het gaat haar wel aan hoe Marijke zich voelt. Zij staat immers voor de klas en hoe zij zich voelt is wel degelijk van belang voor haar leerlingen. Eerlijkheid hierover geeft naar de mening van Rian de leerlingen juist de kans om hier rekening mee te houden. Daarbij is Eveline geïnteresseerd in dit soort zaken en is het juist een van haar kwaliteiten om dit de gemoedstoestand van mensen op te merken. Rian wil dan ook heel graag dat Eveline hier op school bevestiging voor krijgt. Gelukkig snapt Marijke dat wel en ze spreken af dat Eveline voortaan meer aandacht krijgt voor haar opmerkingen.

Het veranderd kind in het onderwijs

Een paar weken laten treffen Rian en Marijke elkaar weer. Marijke neemt Rian even apart om haar te bedanken. Door allerlei persoonlijke omstandigheden zat ze de laatste maanden niet zo lekker in haar vel en het liep met de leerlingen voor geen meter. Na haar gesprek met Rian besloot ze om toch maar meer duidelijkheid te gaan geven over haar eigen gevoelens. Bijvoorbeeld door simpelweg te zeggen dat ze chagrijnig of verdrietig is. Tot haar verrassing merkt ze, dat haar leerlingen vaak niet eens vragen naar de achtergrond hiervan. Ze houden gewoonweg rekening met haar. Wat ze ook heeft gemerkt is, dat de kinderen de laatste tijd veel minder de neiging hebben om haar ‘te zoeken’ als ze niet lekker in haar vel zit. Hierdoor is de sfeer in de klas meer gerelaxt, wat Marijke op haar beurt weer de kans geeft om meer aandacht te hebben voor de kinderen. Rian is blij om dit allemaal te horen, maar dat het op school een stuk beter ging had ze al gehoord van Eveline. Die vertelde een week eerder al dat het een stuk gezelliger geworden is in de klas.

Kinderen zien in hun eigen kwaliteiten
Veranderend bewustzijn vraagt van het onderwijs ruimte en bevestiging voor individuele kwaliteiten. Deze ruimte is er echter niet altijd. Soms omdat onderwijzers zelf moeite hebben met bepaalde kwaliteiten van kinderen, maar vaak ook omdat ze zich hierin belemmerd voelen door maatregelen van de overheid. Onderwijzers zien zich tegenwoordig verplicht om per leerjaar precies bij te houden of kinderen ‘mee’ kunnen komen op het gebied van schoolse vaardigheden of niet. Hiertoe is het zogenoemde leerlingenvolgsysteem geïntroduceerd. Zo’n systeem heeft het voordeel dat ontwikkelingsachterstanden snel worden onderkend zodat kinderen een passende begeleiding krijgen. Een belangrijk nadeel is echter, dat het accent zó sterk ligt op het toetsen van cognitieve vaardigheden, dat er nog nauwelijks ruimte is voor activiteiten waarin kinderen andere kwaliteiten kunnen laten zien. Op veel scholen is het aantal uren bewegingsonderwijs al teruggeschroefd en voor muziek, dans, voordrachten en toneel is vaak al helemaal geen tijd meer. Kinderen die juist in deze activiteiten kunnen laten zien wat ze in huis hebben vallen dan ook steeds vaker buiten de boot. Dit gaat uiteraard ten koste van hun gevoel van eigenwaarde.

Kinderen worden niet altijd gezien in hun eigen kwaliteiten en dat heeft consequenties. Niet voor niets verlaten nu al meer dan 30% van de leerlingen tussen 17 en 23 jaar jaarlijks het onderwijs zonder diploma en haken steeds meer onderwijzers af onder het motto ‘zo wil ik niet met kinderen werken’. Het aantal openstaande vacatures in het onderwijs, op dit moment meer dan 1600, is nog nooit zo groot is geweest. Het is een misverstand om te denken dat dit vooral te maken heeft met salariëring. Onderwijzers stoppen er ook steeds vaker mee omdat ze zich in de huidige situatie net zo vervelend voelen als hun leerlingen.

En dan is er nog dat andere gevolg van de tendens om al maar meer de nadruk te leggen op cognitieve kwaliteiten: kinderen krijgen steeds vroeger allerlei labels of etiketjes opgeplakt. Zogezegd omdat ze ‘afwijken’ van de norm. Het probleem van deze benadering is echter, dat er naar kinderen gekeken wordt vanuit de vraag ‘wat is er mis met jou’ en niet vanuit de vraag ‘welke kwaliteiten heb jij’. En dat voelen ze op hun klompen aan. Het is voor kinderen vaak pijnlijk duidelijk dat bepaalde kwaliteiten blijkbaar meer belangrijk zijn dan andere kwaliteiten, terwijl zij dat zelf absoluut niet zo ervaren. Hopeloos frustrerend voor hen, maar ook voor de onderwijzers die vanuit een veel breder kader naar kwaliteiten kijken en kinderen het liefst begeleiden op de gedragsverschijnselen die ze laten zien zonder hier meteen een label aan te moeten hangen

Yoga Planeet© 2019. All rights reserved.
FacebookTwitterYouTube

[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

Het onderscheid tussen hooggevoeligheid en ADHD
Ouders, onderwijzers en hulpverleners worden er steeds vaker mee geconfronteerd: kinderen met druk, impulsief en ongeconcentreerd gedrag. Uit onderzoek en ervaringen is gebleken dat tal van factoren hierbij een rol kunnen spelen. Hierbij valt te denken aan een geboortetrauma, middelen in de voeding, hersenbeschadigingen, maatschappelijke ontwikkelingen etcetera . Bepaalde ouders en leerkrachten vragen zich af of hooggevoelige kinderen ADHD-kinderen zijn.

ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder en is een term die afkomstig is uit het DSM-IV classificatiemodel, het classificatiesysteem waarmee in de psychiatrie wordt gewerkt. In het DSM-IV model worden drie kernsymptomen van ADHD genoemd: concentratiestoornissen (vergeetachtigheid, niet kunnen luisteren, snel afgeleid zijn), impulsiviteit (eerst doen en dan nadenken, dingen eruit flappen, voor zijn beurt spreken) en hyperactiviteit (een continue gevoel van onrust, veel friemelen, opstaan en bewegen, gespannenheid). Dit worden ook wel de drie dimensies of hoofddomeinen genoemd. Er kan alleen van ADHD gesproken worden indien een bepaald aantal symptomen in minimaal twee hoofddomeinen gedurende minstens een halfjaar voorkomt en deels moeten ze al voor het zevende jaar begonnen zijn en tot belemmeringen in het functioneren hebben geleid. Een ander criterium is dat de symptomen in meer dan één milieu (thuis, school, vrienden/werk) tot uiting komen .

Hooggevoelige kinderen kunnen wanneer ze langdurig onder druk staan, net als ” ADHD kinderen” , onrustig worden, symptomen van stress vertonen en lichamelijk druk gedrag ontwikkelen. In zulke gevallen voelt het hooggevoelige kind zich in het nauw gedreven en overprikkeld. Bij sommige families is de manier van omgaan met elkaar drukker dan in andere families. Een hooggevoelig kind kan zich aanpassen aan de norm. Maar ook in rustige gezinnen kan een hooggevoelig kind onhandelbaar worden, schreeuwerig zijn of aanvallen van hysterie hebben. Toch is dit eerder uitzondering dan regel. Over het algemeen zijn hooggevoelige kinderen rustige, ijverige en meewerkende types. Er zijn dus overeenkomsten maar er zijn nog duidelijkere verschillen. Een belangrijk onderscheid tussen rusteloze hooggevoelige kinderen en ADHD-kinderen is de mate waarin ze zich kunnen concentreren wanneer ze niet worden afgeleid. ADHD-kinderen kunnen ook in een prikkelarme omgeving moeilijk voor meer dan een kort moment in één ding geïnteresseerd blijven. ADHD-kinderen vallen vooral op omdat ze altijd snel afgeleid zijn. Kinderen met een hooggevoelig karakter kunnen zich juist heel intensief met iets bezighouden en de wereld om hen heen daarbij vergeten. Zij vallen eerder op omdat ze overdreven ijverig en wijs zijn, of teruggetrokken, verlegen en angstig zijn. De Amerikaanse psychologe Aron voegt toe dat in tests bewezen is dat er bij ADHD-kinderen meer bloedtoevoer plaatsvindt naar de linkerhersenhelft. Bij hooggevoelige kinderen gaat er meer bloed naar de rechter hersenhelft, dit is de helft die te maken heeft met sociale en emotionele vaardigheden. Beiden kunnen snel afgeleid worden omdat hen weinig ontgaat. ADHD is echter een afwijking, bepaalde sturingsfuncties werken niet goed zoals: beslissingen nemen, plannen, reflecteren en focussen. Wanneer een hooggevoelig kind niet overweldigd is, is dit kind hierin juist zeer goed. Om onduidelijke redenen weten ADHD-kinderen erg slecht prioriteiten te stellen en de aandacht te blijven richten op waar ze mee bezig zijn. Dit hebben hooggevoelige kinderen onder normale omstandigheden niet .

Carla Muijsert-van Blitterswijk, (auteur van ‘Ieder kind in z’n eigen kracht‘, hypnotherapeut en medeoprichter van de Stichting Nieuwetijdskinderen⇔redactie) heeft over de relatie tussen druk, impulsief en ongeconcentreerd gedrag en intuïtief bewustzijn geschreven. Volgens Muijsert-van Blitterswijk is het duidelijk dat steeds meer kinderen druk, impulsief en ongeconcentreerd gedrag laten zien, maar het is voor haar nog de vraag of al deze kinderen ADHD hebben. Ouders, onderwijzers en hulpverleners vinden nogal eens van niet en hebben hiervoor meerdere argumenten:

Deskundigen zijn nogal eens van mening dat problematiek onder kinderen vandaag de dag niet vaker voorkomt dan vroeger. De toename van het aantal kinderen met een diagnose zou simpelweg het gevolg zijn van betere diagnosticering: “We herkennen het steeds beter en steeds vroeger”. Dit valt niet te ontkennen, we weten meer dan vroeger, maar het verklaart slechts voor een deel waarom zoveel meer kinderen de diagnose ADHD krijgen. Het heeft er ook deels mee te maken dat de criteria om van ADHD te kunnen spreken aan inflatie onderhevig blijken te zijn. Vanaf het moment dat ADHD in 1980 een eigen plekje in het DSM-model kreeg, zijn de grenzen zo ver opgerekt dat tegenwoordig ook veel mildere gedragsuitingen hieronder vallen. Dit maakt het onmogelijk om te stellen dat ADHD tegenwoordig net zo vaak voorkomt als vroeger. Er worden nu heel andere definities gehanteerd.
De criteria voor ADHD zijn niet voldoende helder. De beoordeling van het begrip “last” is per definitie subjectief. De betrokken partijen, ouders, onderwijzers en hulpverleners kunnen sterk van mening verschillen over de ernst van de situatie.
Sommige criteria zijn weinig specifiek, vooral voor wat betreft het gedrag van jonge kinderen. Een aantal gedragsverschijnselen moet al voor het zevende levensjaar zichtbaar zijn geweest. Een aantal van deze verschijnselen zijn juist heel normaal bij jonge kinderen. Jonge kinderen volgen per definitie hun eigen interesses, zijn vaak impulsief en hebben moeite met stilzitten. Bijna iedere ouder zal dit gedrag in zijn kind herkennen.
Om van ADHD te kunnen spreken is het essentieel dat gedragsverschijnselen zich voordoen in verschillende milieus, dus niet alleen thuis of op school of bij leeftijdsgenootjes of op het werk, maar in minimaal twee milieus. Toch krijgen ook kinderen die slechts in een enkel milieu symptomen vertonen de diagnose ADHD. Deze handelswijze is discutabel. Als kinderen slechts in een enkel milieu gedragsproblemen laten zien ligt het immers voor de hand dat vooral omgevingsfactoren hieraan debet zijn.
Kinderen die sterk vanuit hun intuïtie leven laten nogal eens gedragsverschijnselen zien die in de hulpverlening typisch voor ADHD worden genoemd. Er is echter ook een heel andere manier om naar druk, impulsief en ongeconcentreerd gedrag te kijken. Je kunt het ook zien als een signaal voor onderliggende kwaliteiten in plaats van problemen (Muijsert-van Blitterswijk, ).

Enkele criteria voor ADHD zoals ze in het DSM-IV model genoemd staan:
moeite met aandacht,
dromerigheid,
moeite met plannen en structureren,
veel praten of ‘doordraven’,
moeite met meervoudige opdrachten,
moeite met het uitvoeren van opdrachten,
druk en impulsief gedrag
moeite met concentratie.
Muijsert-van Blitterswijk kijkt op een andere manier naar deze criteria, namelijk door ze in hun relatie tot veranderend bewustzijn en een intuïtieve manier van informatieverwerking te zien. Dit is een positievere manier om naar druk, impulsief en ongeconcentreerd gedrag te kijken .

Moeite met aandacht
Een toenemend aantal kinderen vindt het moeilijk, zelfs onmogelijk, om hun aandacht bij taken te houden die ze saai of oninteressant vinden. Taken, vooral schoolse taken, waar ze geen innerlijke interesse voor op kunnen brengen worden zelden afgemaakt en details ontgaan ze volledig. Gedragsdeskundigen noemen dit verschijnsel een rijpingsachterstand. Het is immers een teken van volwassenheid om aan minder interessante taken te blijven werken en weerstand aan verleidingen te bieden. Vanuit het kind gezien is aandachtstekort een duidelijk signaal dat kinderen onvoldoende worden aangesproken op wie ze werkelijk zijn. Kinderen die ergens wezenlijk in geïnteresseerd zijn hebben over het algemeen geen enkele moeite met het vasthouden van aandacht. Dit verschijnsel is ook bekend onder kinderen met ADHD. Volgens de Amerikaanse psycholoog Brown kunnen kinderen met ADHD hun aandacht alleen bij zaken houden waardoor ze gegrepen worden. Ze hebben zogenaamde eilandjes van goed functioneren. Brown is van mening dat bij kinderen met ADHD het knopje waarmee je ‘zin kunt maken’ defect is. Als de aandacht van kinderen gevangen wordt door dingen van ze te vragen die hen werkelijk interesseren, wordt een probleem ondervangen dat bij steeds meer kinderen speelt: desinteresse. Dit is volgens Muijsert-van Blitterswijk een wijzere oplossing dan ze te medicaliseren. Medicijnen onderdrukken alleen de symptomen of het signaal dat kinderen geven, het doet niets aan de onderliggende oorzaak. Het geven van medicatie is volgens Muijsert-van Blitterswijk alleen een wijze oplossing als er niets aan de oorzaak kan worden gedaan. Door kinderen dingen te laten doen die ze echt leuk vinden wordt het ook makkelijker voor ze om succesvol te zijn bij minder leuke taken. Volgens Muijsert-van Blitterswijk nemen kinderen wanneer ze een deel van de tijd doen wat ze leuk vinden, de rest van de tijd voor lief.

Dromerigheid
De innerlijke wereld van intuïtieve kinderen is levendig, aansprekend en boeiend. In verschillende opzichten is deze wereld voor hen meer reëel dan de wereld om hen heen. In hun innerlijke wereld worden ze geïnspireerd, staan ze dicht bij hun bron, kunnen ze volledig zichzelf zijn en worden ze niet begrensd door tijd en ruimte. Voor kinderen die zich onveilig of onvoldoende uitgedaagd voelen kan hun innerlijke wereld echter ook een heel aantrekkelijke wereld worden om in te vertoeven. Hierdoor gaan ze op een gegeven moment de aansluiting met de wereld om zich heen missen. Kinderen die zichzelf zijn, hebben vanzelf de behoefte om zich naar buiten te richten

kind-dagdromen

Moeite met plannen en structureren
Een taak volbrengen vraagt planning, overzicht, structuur en vooral inzicht in oorzaak en gevolg. Dit wordt ook wel een lineaire wijze van handelen en denken genoemd. De wereld van het intuïtieve kind is echter allesbehalve lineair. Heden, verleden en toekomst vallen vaak samen in het hier-en-nu. Hierdoor worden handelingen meestal door inzichten en gevoelens in het moment zelf bepaald en spelen gebeurtenissen uit het verleden of verwachtingen van de toekomst geen rol. Deze kinderen kunnen geen verbanden leggen tussen hun handelingen en mogelijke consequenties op langere termijn. Wat zich op het moment zelf aandient is voor hen het meest belangrijk. Om in de materiële werkelijkheid te kunnen functioneren is het wel degelijk nodig om lineaire verbanden te zien .

Veel praten of ‘doordraven’
In gesprekken komen intuïtieve kinderen (en volwassenen) nogal eens verward over. Hun opmerkingen lijken vaak niets met het gespreksonderwerp van dat moment te maken te hebben. Hiervoor zijn een aantal redenen. Tijdens een gesprek leggen ze razend snel verbanden en maken ze associatieve gedachtesprongen. Als ze die verbanden en sprongen hardop uitspreken, vliegen ze in de beleving van de ander van de hak op de tak. Wat voor hen zelf logisch is, is voor anderen onnavolgbaar. Daarnaast trekt hun innerlijke belevingswereld (beelden, kleuren, geluiden, etcetera) vele malen sneller aan ze voorbij dan ze met woorden kunnen uitdrukken. Ze hollen tijdens het praten vaak achter zichzelf aan en gaan hierdoor steeds gejaagder praten. Ook worden de uitingen van intuïtieve kinderen nogal eens als abstract ervaren omdat ze hun informatie zo snel verwerken dat ze direct tot een conclusie komen. Anderen willen graag stap voor stap weten hoe zij tot deze conclusie gekomen zijn. Kinderen kunnen dat vaak niet omdat het ze aan een ervaringskader ontbreekt, ze hebben geen idee welke stappen ze kunnen benoemen om iemand iets duidelijk te maken. Ten slotte vindt de communicatie van kinderen ook nog vaak deels langs intuïtieve weg plaats. Hierdoor hebben ze vaak aan een half woord genoeg .

Moeite met meervoudige opdrachten
Kinderen die de wereld intuïtief ordenen hebben vaak moeite met meerdere opdrachten tegelijk. Niet zozeer met het uitvoeren van meerdere opdrachten, dat kunnen ze vaak heel goed, maar met het horen of registreren ervan. Ze schieten gauw hun innerlijke wereld in en zijn bij het eerste woord de aandacht al kwijt en tien stappen verder in hun gedachten .

Moeite met het uitvoeren van opdrachten
Kinderen zijn zelfbewust en laten zich niet meer zo gemakkelijk vertellen wat ze wel of niet moeten doen. Opdrachten die tegen hun eigen gevoel of innerlijke interesses ingaan, kunnen of willen ze niet altijd uitvoeren. Kinderen willen graag eigen keuzes kunnen maken, wanneer ze hiervoor niet de ruimte krijgen en hun vragen genegeerd worden kan een kind met druk en opstandig gedrag reageren. Dat kinderen het liefst hun eigen weg volgen betekent overigens niet dat ze overal ‘nee’ tegen kunnen zeggen .

Druk en impulsief gedrag
Kinderen zijn zo sterk met hun innerlijke wereld verbonden, dat ze vaak volkomen vanzelfsprekend uitdrukking geven aan wat zich hierin voordoet. Ze praten zonder aarzelen voor hun beurt als ze het antwoord op een vraag weten of hollen midden in een spelletje weg als iets hun aandacht trekt. Op het moment dat ze emotioneel of gevoelsmatig geraakt worden, komen ze onmiddellijk in beweging. Dat dit gedrag storend kan zijn of zelfs ten koste van de vrijheid van anderen kan gaan, ontgaat ze vaak. En als ze het al in de gaten hebben kunnen ze er niets mee. De behoefte om uiting te geven aan wat zich in hen afspeelt is zo overweldigend dat er geen ruimte is voor andere overwegingen. Dat kinderen met impulsief gedrag onmiddellijk zichtbaar maken wat in ze omgaat kan ook te maken hebben met een teveel aan prikkels. Door
hun hoge gevoeligheid krijgen kinderen de hele dag door prikkels te verwerken en hebben ze vaak behoefte om alles wat ze binnen krijgen er weer uit te gooien. Er is nog een andere reden waarom kinderen steeds meer moeite met het weerstaan van impulsen lijken te hebben. Dit vereist namelijk zelfcontrole. Uit onderzoek is gebleken dat zelfcontrole bijzonder vermoeiend kan zijn en zelfs tot psychische en lichamelijke uitputtingsverschijnselen kan leiden. Het onderdrukken van impulsen, gedachten en emoties kost uiteindelijk meer energie dan het uiten hiervan. Het zou kunnen zijn dat sommige kinderen dit effect snel in zichzelf opmerken en er daarom, bewust of onbewust, voor kiezen om zich onmiddellijk te uiten. Zo voorkomen ze spanningen en stress .

Moeite met concentratie
Kinderen die onvoldoende op hun innerlijke interesses aangesproken worden houden moeilijk hun aandacht op de wereld om zich heen. Ook een verhoogde gevoeligheid voor prikkels speelt hierbij een rol, want dat leidt af. Opvallend is dat kinderen met concentratieproblemen vaak wel in staat blijken te zijn om langere tijd tv te kijken of computerspelletjes te spelen. Mogelijk komt dit doordat deze snelle prikkels meer aansluiten bij hun innerlijke belevingswereld. Dit zou ook kunnen verklaren waarom kinderen met ADHD bij saaie opdrachten meer fouten maken dan minder drukke klasgenootjes. Bij taken met leuke, stimulerende onderdelen doen ze het net zo goed. Van kinderen met druk en impulsief gedrag is ook bekend dat ze zich vaak beter kunnen concentreren in een omgeving met geluiden. Luisterend naar muziek bijvoorbeeld, zijn ze vaak beter in staat hun aandacht bij hun werk te houden, waarschijnlijk omdat ze zich dan minder snel vervelen en omdat de muziek hun aandacht meer naar buiten gericht houdt. In een stille omgeving, zoals een bibliotheek, worden ze makkelijker door hun eigen gedachtewereld afgeleid .

Bron en literatuur:

Bron: In hoeverre is hooggevoeligheid een adequaat concept voor orthopedagogische diagnostiek?-Ellemieke Puma

Ieder kind in z’n eigen kracht| Carla Muijsert-van Blitterswijk

Leven met hooggevoeligheid, van opgave naar gave | Susan Marletta Hart

Klik op de (paarse) links om de boeken te bekijken

www.nieuwetijdskind.com 2014